Geschiedenis

Ans en Jan

Zorgboerderij ’t Hamel wordt sinds augustus 2009 gerund door Ans Rijpkema en Jan Nijboer. Hun gezin telt drie kinderen, die inmiddels allemaal uitgevlogen zijn. Eens per week komen de drie kleinkinderen buurten op de boerderij; dan heeft Ans een oppasdag.

Voor Ans loopt de combinatie van zorg en groen als een rode draad door haar leven. Zelf opgegroeid op een boerderij in Friesland, ging ze werken in de jeugdhulpverlening. Later werkte ze een aantal jaren op een kwekerij en combineerde ze een natuurvoedingswinkel aan huis met huishoudelijke hulp, voornamelijk bij ouderen. Daarna volgden de kinderopvang in Wijhe en een managementfunctie bij een grote kinderopvangorganisatie in Zwolle.

Sinds eind 2011 is Jan ook op ’t Hamel komen werken. Jan is net als Ans afkomstig van een boerderij. Als boerenzoon groeide hij op nabij Wijhe, op de Boerhaar. Bijna zijn hele leven heeft Jan in de begeleiding en hulpverlening gewerkt. Na de opleidingen Pedagogische Academie en HBO Inrichtingswerk heeft hij jarenlang in de jeugdzorg gewerkt. Daarna volgde jeugdpsychiatrie en studentenbegeleiding. Voordat Jan op ’t Hamel werkte was hij werkzaam bij een zorgboerderij gericht op arbeidsreïntegratie.

De droom om zelf een boerderij te hebben, is in 2008 gerealiseerd met de aankoop van ’t Hamel, onderdeel van landgoed De Gelder. Het aanbieden van zorg aan ouderen op deze boerderij is een min of meer logisch uitvloeisel van ons verleden. Onze liefde voor de het buitenleven, de boerderij, de natuur en onze ervaring in de zorg komen op ’t Hamel samen. Met een team van medewerkers en vrijwilligers zetten we ons iedere dag vol passie in om een bijdrage te leveren aan een ‘gezond dagje geluk’ voor onze deelnemers.

Jan en Ans
Interview met Ans in Noaber

De taxibusjes rijden rond vier uur langs de Soestwetering bij Wijhe om de tien ouderen met een geestelijke of lichamelijke beperking op te halen bij zorgboerderij ’t Hamel. Ze hebben er weer een prachtige dag op zitten. Buiten op het platteland met natuur, de boerderij en dieren om zich heen. Het voorlezen in de eigen streektaal is een hoogtepunt, een feest van herkenning. Het doet ze zichtbaar goed ...

Lees hier het volledige interview in Noaber uit september 2015

Bijlagen